تاثیر اتوفاژی بر بقای سلول های بنیادی مزانشیمال پس از مواجهه با استرس های اکسیداتیو
Authors
abstract
چکید ه سابقه و هدف بررسی ها نشان داده که سلول های بنیادی مزانشیمال (msc) در مدت زمان کوتاهی پس از پیوند می میرند، که به دلیل شرایط نامطلوب ریز محیط پیوندی در اثر افزایش عوامل استرسی، به ویژه استرس های اکسیداتیو، هایپوکسی و فقر غذایی می باشد. به دلیل اهمیت موضوع، در این مطالعه اثر اتوفاژی بر بقای سلول های بنیادی مزانشیمال پس از مواجهه با استرس اکسیداتیو(2 o 2 h ) بررسی شد. مواد و روش ها در یک مطالعه تجربی، سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان mscs) ) با استفاده از فایکول جداسازی و پاساژ سلولی چهارم انتخاب شد. وجود اتوفاژی از طریق شناسایی lc3 (از اجزای اصلی اتوفاگوزوم) با ترانسفکشن وکتور حاوی gfp-lc3 به mscs بررسی گردید. راپامایسین جهت القای اتوفاژی و تری متیل آدنین( ma 3) جهت مهار اتوفاژی به محیط کشت mscs افزوده شدند. پس از طی دوره انکوباسیون، mscs با غلظت های کشنده از 2 o 2 h مواجه و میزان بقای این سلول ها با روش mtt assay ارزیابی شد. یافته ها نتایج نشان داد که القای اتوفاژی در mscs موجب افزایش حساسیت در برابر استرس های اکسیداتیو و مهار اتوفاژی باعث افزایش مقاومت mscs نسبت به استرس های اکسیداتیو و افزایش میزان بقای mscs در مقایسه با سلول های کنترل شد. نتیجه گیری در این مطالعه نشان داده شد که مهار اتوفاژی در mscs می تواند به میزان قابل توجهی بقای سلولی را در برابر استرس های اکسیداتیو بهبود بخشد. در نتیجه استفاده از مهارکننده های اتوفاژی از قبیل ma 3 در پیوند mscs ممکن است در آینده ای نزدیک، یک راه کار برای افزایش کارآمدی سلول درمانی را فراهم کند.
similar resources
تاثیر اتوفاژی بر بقای سلول‌های بنیادی مزانشیمال پس از مواجهه با استرس‌های اکسیداتیو
چکید ه سابقه و هدف بررسی‌ها نشان داده که سلول‌های بنیادی مزانشیمال (MSC) در مدت زمان کوتاهی پس از پیوند می‌میرند، که به دلیل شرایط نامطلوب ریز محیط پیوندی در اثر افزایش عوامل استرسی، به ویژه استرس‌های اکسیداتیو، هایپوکسی و فقر غذایی می‌باشد. به دلیل اهمیت موضوع، در این مطالعه اثر اتوفاژی بر بقای سلول‌های بنیادی مزانشیمال پس از مواجهه با استرس اکسیداتیو(2 O 2 H ) بررسی شد. مواد و روش‌ه...
full textمطالعه ی تاثیر استرس اکسیداتیو بر مسیر سیگنالینگ سلولی Nrf-2درسلول های بنیادی مزانشیمال(MSCs)
مطالعه برروی سلول های بنیادی مزانشیمال نشان داد که القای اتوفاژی در MSCsموجب افزایش حساسیت دربرابر استرس اکسیداتیوو مهاراتوفاژی باعث مقاومت MSCs نسبت به استرس های اکسیداتیو وافزایش میزان بقایMSCs در مقایسه با سلول های کنترل می شود . هدف از این مطالعه بررسی تاثیر استرس اکسیداتیو بر مسیر سیگنالینگ سلولی Nrf2 درسلول های بنیادی مزانشیمال می باشد. مطالعه حاضر در مرکز تحقیقات ریز فناوری دارویی علوم پ...
full textپیش شرطی کردن سلول های بنیادی مزانشیمال با غلظت های بهینه h۲o۲ به منظور افزایش بقای سلولی و افزایش مقاومت در برابر استرس های اکسیداتیو
چکید ه سابقه و هدف مطالعه ها بر روی سلول های مزانشیمال پیوندی نشان داده اند که شرایط نامساعد محیط بافت از جمله حضور رادیکال های آزاد اکسیژن و سایتوکاین های التهابی، قسمت اعظم آن ها را در روزهای ابتدایی پس از پیوند از بین میبرد. به منظور رفع این مشکل، در این مطالعه اثر پیش شرطی کردن سلول های مزانشیمال با h2o2 به منظور افزایش مقاومت آن ها در برابر شرایط اکسیداتیو کشنده بررسی شد. مواد و روش...
full textاثر عوامل مترشحه سلول های بنیادی مزانشیمال تیمار شده با نیکوتین، بر روی عملکردهای نوتروفیل ها
زمینه و هدف: تأثیر سلول های بنیادی مزانشیمال بر عملکرد سلول های نوتروفیل به تازگی مشخص شده است؛ همچنین نشان داده شده است که سلول های بنیادی مزانشیمال قادر به بیان برخی از تحت واحدهای گیرنده های نیکوتینی می باشند. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثرات نیکوتین بر روی عملکرد فاکتورهای مترشحه از سلول های بنیادی مزانشیمال بر روی نوتروفیل ها می باشد. روش بررسی: بعد ازجداسازی سلول های بنیادی مزانشیمال از مغز...
full textبررسی اثر سلول های بنیادی مزانشیمال تیمار شده با کافئین بر فعالیت ماکروفاژهای صفاقی رت
مقدمه: مطالعات قبلی نشان داده است که آدنوزین و گیرنده های آن توسط سلول های بنیادی مزانشیمال (MSCs) تولید میشود. آدنوزین تولید شده نیز به صورت اتو کراین یا پارکراین بر عملکرد بیولوژیک این سلول ها اثر دارد. از طرفی سلول های بنیادی مزانشیمال موجود در بافت ها و یا مغز استخوان دارای ارتباط گسترده ای با سلول های ماکروفاژ است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثرات سلول های بنیادی تیمار شده با کافئین،...
full textMy Resources
Save resource for easier access later
Journal title:
فصلنامه پژوهشی خونجلد ۱۰، شماره ۱، صفحات ۴۰-۵۲
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023